Ik herinner me levendig de wanhoop in de ogen van mijn lerares Nederlands in het 1e middelbaar toen ik mijn vrij opstel indiende: 20 bladzijdes had ik vol gepend over ’een dag uit het leven van de prullenmand’. Twee bladzijdes was de richtlijn. Maar zo’n prullenmand heeft veel te vertellen. Eens je in haar hoofd duikt …

Schrijven, fantaseren, observeren en vooral ook luisteren naar wat prullenmanden en andere interessante mensen en dingen rondom mij te vertellen hadden, het zat er toen eigenlijk al in.
Ik doe het nog altijd graag: in mensen in hun hoofd duiken en taal geven aan hun gedachten, verhalen, ideeën en dromen. Ik vang ze op en ik schrijf ze voort.


Met dank aan Mevrouw Verboven, mijn lerares Nederlands, die zich door de 20 bladzijdes gedachtenkronkels van een prullenmand worstelde en me een 20 op 20 gaf én vertrouwen in mijn pen.